Moja historia książki: Porwałam ją (pożyczyłam) podczas śniadania świątecznego od mojej rodzinki.
„Życie z waszym ojcem nigdy nie było nudne”- podsumowała matka Jeannette Walls na przyjęciu z okazji Dnia Dziękczynienia. Tego jednego rodzicom autorki nie można było odmówić, stworzyli taki dom swoim dzieciom, że nudą nigdy nie wiało. Dzieciństwo Jaennette i jej trójki rodzeństwa przypadła na przełom lat 60 i 70-tych. Ekstrawaganccy rodzice żyli według hipisowskich reguł. Przytłaczało ich wszystko co było uporządkowane i zorganizowane. W imię wolności przemierzali wraz z dziećmi ogromne obszary Stanów Zjednoczonych. Było wesoło, było kolorowo i barwnie, ale też biednie, głodno i strasznie. Prawie zawsze decyzja o zmianie miejsca zamieszkania była podyktowana ucieczką przed wierzycielami niż rzeczywistą chęcią zmian horyzontów na inne. Każda sytuacja, nawet ta najbardziej bolesna dla dzieci, miała w ustach matki czy ojca cudowne wytłumaczenie. Zasadą którą mali Wallesowie szybko sobie wpoili była samodzielność. Matka całe dnie pochłonięta artystycznymi wizjami nie miała czasu się nimi zajmować, ojciec pod pretekstem poszukiwań pracy, przemierzał pobliskie puby.
Autorka w bardzo ciepły sposób opisuje relacje ze swoim rodzeństwem i rodzicami, chwile gdy ojciec nauczył ją marzyć i pozwolił by czuła się wyjątkowa .Porządkuje świat swojego dzieciństwa, mierzy się ze swoimi, często niewesołymi, wspomnieniami; braku odpowiedzialności ze strony rodziców, dla których życie w zgodzie z samym sobą było warte wielu poświęceń, także tych ponoszonych przez dzieci.
Z całą pewnością autorce udała się zmiana perspektywy z której przygląda się i ocenia swoich bliskich. Jest ona zmienna na przestrzeni kilkunastu lat, dojrzewa wraz Jaennette. Pomimo obrazu skomplikowanych wzajemnych stosunków, przesłanie książki brzmi- to w rodzinie jest siła.
Bardzo udany pojedynek z przeszłością.
Autor: Jeannette Walls
Wydawnictwo: Świat Książki
Liczba stron:336
Rok wydania:2006
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz