Po raz kolejny w niedługim czasie ukulturalniam się w koreańskich obszarach. Tym razem wybrałam się na koncert w ramach festiwalu skrzyżowania kultur. Mieliśmy ogromny zaszczyt gościć w Polsce artystkę naprawdę wielkiego formatu. Ahn Sook Sun uprawia trudną sztukę śpiewu pansori. To monodeklamacja połączona ze specyficznym śpiewem oraz scenami teatralnymi w wykonaniu jednego aktora z udziałem akompaniatora.
Z pansori zetknęłam się wcześniej. Na youtubie oglądałam kilka występów, podobało mi się ale szczerze pisząc kompletnie nie poczułam istoty tego zjawiska. Dopiero na żywo, kiedy uderzenia bębna oraz głos Ahn Sook Su zaczął wibrować w moich wnętrznościach zrozumiałam jak niesamowity przekaz niesie taka forma. Jak zupełnie inaczej odbiera się płynącą muzykę wraz z głosem gdy śledzi się historię eposu który tworzy rdzeń całej opowieści. Szczęśliwie my widzowie mogliśmy na bieżąco czytać tekst który wyśpiewywała nam artystka. Zdecydowanie mogę powiedzieć, że jest to transowa przeżycie. Gdy Ahn Sook Sun wchodziła w pewne rytmy całkowicie za nią podążałam. Gdy zaczynała deklamację i nie śpiewała w tym ustalonym interwale już tęskniłam do kolejnego przejścia. Wprost byłam zniecierpliwiona by wpadła znowu w rytmiczne tony. Było to niesamowite przeżycie.
Pansori to sztuka która przez setki lat była doskonalona w Korei. Wzniosła się na wyżyny przekazu, które w najdoskonalszej formie prezentuje Ahn Sook Sun. To zapewne ona w tak piękny sposób potrafiła kompletnie nie wyrobionego widza przenieść w świat tak odległy jakim była opowieść o losie człowieczym. Publiczność była zachwycona :D I ja także. To było wspaniałe i niezapomniane przeżycie.
W drugiej części na scenę wkroczył zespół Ondekoza z Japonii. Naprawdę mistrzowskie wykonania i wykorzystanie instrumentu jakim jest bęben. Pełne pasji rytmy. Ale mnie unosiły na swoich dźwiękach flety a nie bębny. Nie wiem dlaczego tak było ale w tamtym momencie to flet miał znaczenie dla mnie melodyczne a nie walka którą toczyli bębniarze. Doceniam ich ogromny artystyczny i fizyczny wysiłek, ale mnie totalnie nie porwały te uderzenia. Całość była naprawdę warta obejrzenia i dotknięcia tego co dla nas odległe ale ogromnie fascynujące :d Ale walka pomiędzy bębnami a niesamowitym śpiewem zdecydowanie wygrana przez Ahn Sook Su, kobietę z charyzmą, humorem i niesamowitym zaangażowaniem artystycznym. Tak więc nie bez powodu właśnie ta Pani została wpisana na listę dóbr narodowych Korei. A ja szczęśliwie miałam okazję to dobro zobaczyć na własne oczy i usłyszeć na własne uszy.
